موی گربه چه حکمی دارد؟

اگر منظور از سؤال این است که موی گربه از نظر فقهی چه حکمی دارد؟ باید گفت که در میان حیوانات تنها سگ و خوکی که در خشکی زندگی می‌کنند، نجس هستند.[۱] از این رو، گربۀ زنده و موی آن، پاک است، بله فضولات[۲] آن، نجس است و این اختصاصی به گربه ندارد، بلکه فضولات هر حیوانی که حرام گوشت است و خون جهنده داشته باشد، نجس است[۳] و گربه هم یکی از آن حیوانات است. البته گربه ای که مرده، چون از مردار محسوب می‌شود اجزایی از آن که دارای روح است، نجس است و موی گربه هم چون دارای روح نیست، نجس نیست.[۴]
اما نسبت به نماز، باید گفت که لباس نمازگزار نباید از اجزای حیوان حرام گوشت باشد. بدیهی است که گربه از حیوانات حرام گوشت بوده و اکثر مراجع تقلید فرموده‌اند: حتی اگر مویى از آن حیوان همراه نمازگزار باشد نماز او باطل است.[۵]
البته آیت الله سیستانى در این باره می‌گویند: هر چند موی حیوان حرام گوشت نباید در بدن و لباس نمازگزار باشد، ولی وجود یک موى حیوان، برای نمازش ضرر ندارد.[۶]
اما دربارۀ رطوبت حیوان حرام گوشت همۀ مراجع تقلید فرموده‌اند:
اگر آب دهان یا بینى یا رطوبت دیگرى از حیوان حرام گوشت؛ مانند گربه بر بدن یا لباس نمازگزار باشد، چنانچه تر باشد نماز باطل و اگر خشک شده و عین آن برطرف شده باشد، نماز صحیح است.[۷]
در هر حال این احکام مزبور از فتاوای مشهور شیعه است که برگرفته از روایات معصومین(ع) می‌باشد، از جمله دو روایت زیر:
الف. امام صادق (ع) از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که حضرت فرمودند: «هر حیوانى که حرام گوشت است، نماز خواندن همراه با پشم، مو، پوست، بول، سرگین، شیر، و یا هر جرم‏ دیگرى که از بدن آن حیوان باشد، فاسد و باطل خواهد بود. خداوند نماز او را نمى‏پذیرد، مگر این که با جامه دیگرى نماز بخواند که از حیوان حلال گوشت برآمده باشد».[۸]
ب. راوی می‌گوید: در نامه‌ای برای امام جواد(ع) نوشتم: « گاهی بر لباسم پشم یا مویی از حیوان حرام گوشت می‌افتد..، حضرت در پاسخ نوشتند: نماز خواندن در چنین لباسی جایز نیست».[۹]
البته هر چند برخی از این روایات دارای سندی ضعیف هستند، ولی فتوای مشهور شیعه، این ضعف سند را جبران می‌نماید.
اما از نظر بهداشتی و پزشکی، گاهی گفته می‌شود که گربه یا موی گربه باعث عقیمی یا نازایی خانم ها یا دختران می‌شود. این مطلبی است که از تخصص ما خارج است و ما آن را به نظر پزشکان واگذار می‌کنیم.
در هر حال پاسخ حضرت آیت الله مهدی هادوی تهرانی (دامت برکاته) چنین است:
پاک است ولی وجود آن همراه نمازگزار موجب بطلان نماز است.
لینک به سایت استفتائات

[۱] . امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج۱، مسأله ۱۰۵، ص ۷۵، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق.
[۲] . ادرار و مدفوع.
[۳] . توضیح المسائل (محشّی)، ج ۱، مسأله ۸۴، ص ۶۸.
[۴] . همان ، مسأله ۸۸ و ۸۹، ص ۷۰٫
[۵] . همان ، مسأله ۸۲۴، ص ۴۶۰٫
[۶] . همان، مسأله ۸۲۴، ص ۴۶۰٫
[۷] . همان، مسأله ۸۲۵ ، ص ۴۶۰٫
[۸]. کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، ج‏۳، ص ۳۹۷، بَابُ اللِّبَاسِ الَّذِی تُکْرَهُ الصَّلَاةُ فِیهِ، ح ۱، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.
[۹]. شیخ طوسى، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ج‏۲، ص۲۰۹، ح ۸۱۹، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق.

منبع : اسلام کوئست