تقسیم کلمه در زبان عربی به سه قسم بر چه اساسی است؟

تقسیم کلمه در ادبیات عرب در مرتبه اول بر اساس دارا بودن معنای استقلالی و دلالت آن بر زمان صورت می‌گیرد. ۱. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد و دلالت بر زمان هم داشته باشد آن کلمه را «فعل» می‌گویند؛ مانند: «حَسُنَ»(نیکو شد) یا «ضَرَبَ»(زد او).
۲. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد ولی دلالت بر زمان نکند به آن، «اسم» گفته می‌شود؛ مانند: علم(دانستن)، شجر(درخت)، ضارب(زننده).
۳. هر کلمه‌ای که نه دارای معنای مستقل[۱] باشد و نه دلالت بر زمان کند، بلکه فقط برای ربط بین کلمات دیگر باشد به آن «حرف» گفته می‌شود؛ مانند: حرف «فی» که به تنهایی دارای معنا نیست، ولی وقتی گفته شود «دخلت فی الدار»[۲] هم بین «دخلت» و «الدار» ربط داده هم دارای معنای ظرفیت شده است.[۳]

[۱]. مراد از نداشتن معنای مستقل این نیست که اصلاً حروف برای معنایی وضع نشده باشند تا از مهملات محسوب ‌شوند، بلکه مراد این است که حرف نیز مانند فعل و اسم از جهت وضع، دارای معنا است ولی بروز و ظهور این معنا بدون دو طرف اسناد و قرار گرفتن بین دو کلمه امکان ندارد، و هنگامی که بین دو طرف اسناد قرار بگیرد و رابط آنها شود به کمک آنها معنای وضعیش هویدا خواهد شد.
[۲]. «داخل منزل شده‌ام».
[۳]. صرف ساده، بحث اقسام کلمه، ص ۱ – ۲.

منبع : اسلام کوئست