بر اساس روایات، آیا هرگونه کمک به افراد بی‌نماز و یا هم‌نشینی با آنان، هم‌طراز کشتن پیامبران الهی می‌باشد؟!

به گزارش قرارگاه سایبری مجاهدان، روایتی در نکوهش کمک به افراد بی‌نماز،[۱] به پیامبر(ص) نسبت شده است:
«کسی که به با دادن لقمه‌ای غذا یا پوشاندن لباس به فرد بی‌نمازی کمک کند، مانند آن است که هفتاد پیامبر که اول آنها حضرت آدم(ع) و آخر آنها حضرت محمد(ص) است را کشته باشد».[۲]
در این زمینه باید گفت که در بیشتر موارد، این روایاتِ به شدّت سخت‌گیرانه، بدون سند بوده و یا دارای سندی ضعیف‌اند و بر این اساس، در منابع اصلی و معتبر شیعه و اهل سنت وجود ندارند و روایت مورد اشاره در پرسش نیز از همین نوع است.
با این وجود و با فرض پذیرش روایت، باز هم معنایش آن نیست که اگر به بی‌نمازی که از گرسنگی در آستانه مرگ است را به سفره غذایمان دعوت کنیم و یا اگر از شدّت سرما در حال نابودی است، به او لباسی بپوشانیم، گویا ما پیامبری را به شهادت رسانده‌ایم! بلکه در نهایت معنایش آن خواهد بود که اگر افراد بی‌نماز را بگونه‌ای به مهمانی‌های خود دعوت کنیم و یا به شیوه‌ای به او لباسی هدیه دهیم که گویا آنان را در بی‌نمازی خود تشویق کرده و رفتارشان را تأیید نموده‌ایم، در این صورت گناه بزرگی را مرتکب شده‌ایم؛ زیرا ممنوعیت هر نوع همنشینی و کمک به افراد گناهکار با روایاتی از این دست سازگار نیست:
امام صادق(ع) فرمودند: «اى اسحاق با منافق با زبانت مدارا کن، و دوستیت با انسان مؤمن را از هر شکی پیراسته ساز، اگر فردی یهودى با تو همنشین شود، او را نیکو بدار‏».[۳]
لذا جز مداومت بر امر به معروف و نهى از منکر انسان‌های بی‌نماز، در صورت تحقق شرایط آن، چیزى واجب نیست‏ و معاشرت و یارى کردن آنها، اگر سبب تشویق بیشتر آنها بر ترک نماز نباشد، اشکال ندارد،[۴] و در نهایت مکروه است.[۵]

[۱]. «امر به معروف نسبت به فرد بی‌نماز»، ۸۴۹۷۲؛ «شرکت در تشییع جنازه فرد‌ بی نماز»، ۵۸۳۷۰٫
[۲]. شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص ۷۴، نجف، مطبعة حیدریة، چاپ اول، بی‌تا؛ ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق، عبد الموجود، عادل احمد، معوض، علی محمد، ج ۲، ص ۴۳۷، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
[۳]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ۴، ص ۴۰۴، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
[۴]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج ۲، ص ۷۷۶، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق.
[۵]. بنا، رجب، الشیعة و السنة و إختلافات الفقه و الفکر و التاریخ، ص ۳۵، قاهره، دار المعارف، ۲۰۰۵م.

منبع : اسلام کوئست