مزد گرفتن در برابر انجام حجامت چه حکمی دارد؟

به گزارش قرارگاه سایبری مجاهدان، در مسئله اجرت گرفتن حجامت و کسب درآمد از این‌راه،[۱] روایات متعارضی وجود دارد.
الف) برخی از روایات، مزد گرفت برای حجامت کردن را به صورت مطلق جایز می‌دانند؛ مانند:
۱. امام باقر(ع): «شخصی از قبیله بنی‌بیاضه پیامبر(ص) را حجامت کرد. اگر مزد گرفتن برای حجامت کردن حرام بود، پیامبر(ص) مزدی برای حجامت پرداخت نمی‌کرد».[۲]
۲. حنان بن سدیر نقل می‌کند که فرقد حجّام از امام صادق(ع) پرسید: آیا مزد گرفتن برای حجامت کردن کراهت دارد؟ امام(ع) فرمود: «از درآمد خودت ( بابت حجامت ) بخور، و صدقه بده، و حج به جا بیاور و ازدواج کن؛ زیرا پیامبر(ص) به شخصی که ایشان را حجامت کرد، مزد داد و اگر این‌کار حرام بود، پیامبر(ص) آن‌را انجام نمی‌داد…».[۳]
۳. امام صادق(ع): «استفاده از درآمد حجامت اشکالی ندارد».[۴]
ب) در طرف مقابل، برخی از روایات مزد گرفتن برای حجامت کردن را مصداق «سحت»[۵] بیان کردند.
۱. امام علی(ع): «کسب درآمد از حجامت یکی از اقسام سحت است».[۶]
۲. امام صادق(ع): «مزد گرفتن برای حجامت، یکی از اقسام سحت است…».[۷]
در ارزیابی و جمع‌بندی بین این روایات، باید گفت روایاتی که گرفتن مزد حجامت را منع کرده‌اند، روایات اندکی هستند و توان معارضه در برابر روایات دسته اول را ندارند؛ لذا حمل بر کراهت می‌شوند.[۸] و این کراهت نیز بیشتر ناظر به زمانی است که مبلغ خاصی را برای انجام حجامت شرط کنند؛ لذا امام باقر(ع)میفرماید : گرفتن مزد از راه حجامت کردن تا زمانی‌که شرط نکنند، اشکالی ندارد.[۹]
در همین راستا، برخی از اساس، قائل به عدم کراهت گرفتن اجرت در صورت شرط نکردن هستند.[۱۰]

[۱]. « حجامت درمان هر درد »، ۸۷۰۰۸؛ «ارتباط کاهش و افزایش خون در هلال ماه با آداب آمیزش در روایات»، ۳۰۵۱۸؛ «پیامبر(ص) و پرتاب کردن خون به آسمان و خوردن خون حجامت توسط عبدالله بن زبیر»، ۸۶۴۴۹؛ «دور کردن شپش از نگاه روایات»، ۴۰۲۶۵.
[۲]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۵، ص ۱۱۶، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
[۳]. همان، ج ‏۵، ص ۱۱۵ – ۱۱۶.
[۴]. همان، ج ‏۵، ص ۱۱۶.
[۵]. سحت در لغت به معنای نابودی، تباه شدن و… و در اصطلاح به معنای کسب مال از راه غیر مشروع. ر. ک: ۱۴۵۷۱.
[۶]. کوفی، محمد بن محمد اشعث، الجعفریات (الأشعثیات)، ص ۱۸۰، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، چاپ اول، بی تا.
[۷]. کافی، ج ‏۵، ص ۱۲۷.
[۸]. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج ۶، ص ۳۵۶، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
[۹]. کافی، ج ‏۵، ص ۱۱۵.
[۱۰]. شهید ثانی، زین الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، شارح، کلانتر، سید محمد،‌ ج ۳، ص ۲۱۹، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۴۱۰ق؛ بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، ج ۲، ص ۴۱۵، قم، دفتر معظم‌له، چاپ دوم، ۱۴۲۶ق.

منبع : اسلام کوئست