منظور از « عروض » در ادبیات شعر فارسی چیست؟

به گزارش قرارگاه سایبری مجاهدان، « عروض »؛ واژه‌ای عربی و به ‌معنای فنّ سنجیدن شعر و شناختن وزن‌ها و بحرهای کلام منظوم با افاعیل عروضی و پیدا کردن اوزان اشعار بر پایه آن افاعیل است. به این دلیل این دانش را «عروض» نامیده‌اند که وزن شعر بر آن عرضه می‌شود.[۱] در ضمن، اصطلاح «عروض» به جزوِ آخر از مصراع یکم هر بیت شعر هم اطلاق می‌شود.
متخصصان فن عروض، وزن‌های موجود در شعرهای فارسی را در نوزده جنسِ مختلف دسته‌بندی کرده‌اند که هریک از این دسته‌ها را اصطلاحاً «بحر» می‌نامند.[۲]

[۱]. معین، محمد، فرهنگ فارسی، ج ۲، واژه «عروض»، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ ششم، ۱۳۶۳ش.
[۲]. برای آگاهی بیشتر به این کتاب‌ها مراجعه شود: کابلی، ایرج، عروض (در وزن‌شناسی و عروض)، تهران، نشر آگه، ۱۳۷۶ش؛ میرصادقی، میمنت، واژه‌نامه هنر شاعری: فرهنگ تفصیلیِ اصطلاحات فن شعر و سبک‌ها و مکتب‌های آن، تهران، انتشارات کتاب مهناز، چاپ سوم، ۱۳۸۵ش.