هاتف غیب چیست؟ و آیا ریشه حدیثی دارد؟

به گزارش قرارگاه سایبری مجاهدان، هاتف به معنای صدا کننده و آواز دهنده است؛ و هاتف غیبی یعنی صدا کننده‌‌ای که صدایش شنیده می‌شود، اما خود شخص دیده نمی‌شود.[۱]
برخی از وحی‌ها نیز می‌تواند نشانگر هاتف غیبی باشد، احتمالاً مانند آنچه به مادر حضرت موسی(ع) برای انداختن فرزندش به دریا[۲] و به مادر حضرت عیسی(ع) برای خوردن و آشامیدن از درخت خرما و نهر آب[۳] وحی شده است.
به هر حال، اصطلاح «هاتف غیبی» ریشه در روایات نیز دارد که دو مورد را به عنوان نمونه ذکر می‌کنیم:
۱. حسن بن محمد (بسندش) از زرارة بن اعین برایم گفت: از گوینده‏‌ای شنیده شد که در دل شب می‌گفت: کجایند آنان که از دنیا رو گردانده و به آخرت متوجه شده‌‏اند؟ پس هاتفى که آوازش شنیده می‌شد و خودش دیده نمی‌شد از جانب قبرستان بقیع به او پاسخ داد: آن‌کس (که تو جویاى او هستى) على بن الحسین است.[۴]
۲. در جریان ولادت امام علی(ع) در خانه خدا از فاطمه بنت اسد(مادر امام علی) چنین نقل شده است: «چون خواستم از خانه خدا بیرون آیم هاتفى آواز داد، اى فاطمه نامش را على بگذار که او على است و خداى اعلى می‌فرماید من نام او را از نام خود گرفتم …».‏[۵]
بنابراین از نظر منابع دینی امکان و تحقق هاتف غیبی برای برخی افراد جای شک نیست؛ و اختصاص به افراد خاص ندارد.[۶] البته روشن است هر ادعایی مبنی بر شنیدن صدای هاتف غیبی را از هر کس نمی‌توان پذیرفت؛ بلکه باید مطابق معیار و ضوابط خاص باشد.[۷]
[۱]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۹، ص ۳۴۴، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.
[۲]. طه، ۳۸-۳۹؛ قصص، ۷.
[۳].مریم، ۲۴-۲۶.
[۴]. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ۲، ص ۱۴۴، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
[۵]. ابن بابویه، محمد بن على، أمالی، ص ۱۳۳، تهران، کتابچى، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.
[۶]. ر. ک: ۹۵۸۶۴.
[۷]. ر. ک: ۹۴۲۴۵ و ۹۴۷۸۱.

منبع : اسلام کوئست